(Credit: Roberto Galván-Madrid (ESO), Hauyu Baobab Liu (ASIAA, Taiwan), Tzu-Cheng Peng (ESO))
Αυτή η εικόνα από τη σειρά χιλιοστού Smithsonian, χαρτογραφεί την προβλεπόμενη πυκνότητα του μοριακού αερίου στο κέντρο 30 έτη φωτός από το W49A.
Φωτεινότερα χρώματα σηματοδοτούν πυκνότερες περιοχές.
Η φωτεινότερη περιοχή στο κέντρο της εικόνας είναι μικρότερη των τριών ετών φωτός μακριά, όμως περιέχει περίπου 50.000 ήλιους μοριακού αερίου.
Το W49A, θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά στον γαλαξία μας.
Αυτή η περιοχή σχηματισμού άστρων είναι 100 φορές πιο φωτεινή από το νεφέλωμα του Ωρίωνα, αλλά είναι τόσο επισκιασμένη από τη σκόνη που πολύ λίγα αστέρια είναι ορατά ή υπέρυθρα στο φως της αποδράσης.
Smithsonian: σειρά χιλιοστού (SMA) έχει παρουσιάσει μέσα από τη σκονισμένη ομίχλη που παρέχει την πρώτη σαφή εικόνα του αστρικού βρεφοκομείου.
Το SMA αποκάλυψε μια ενεργή τοποθεσία σχηματισμού αστεριών που τροφοδοτείται από "ταινίες" όπου υπάρχει αέριο.
"Ήμασταν έκπληκτοι από όλα τα χαρακτηριστικά που είδαμε στις εικόνες του SMA," λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Roberto Galván στη Μαδρίτη, που διεξήγαγε την έρευνα στο Harvard-Smithsonian στο Κέντρο Αστροφυσικής (CFA) και το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO).
Το W49A βρίσκεται περίπου 36.000 έτη φωτός από τη Γη, στην απέναντι πλευρά του Γαλαξία μας.
Αντιπροσωπεύει ένα κοντινό παράδειγμα του είδους, δραστήριου σχηματισμού αστεριών που φαίνεται στους αποκαλούμενους γαλαξίες «starburst», όπου τα αστέρια διαμορφώνονται 100 φορές γρηγορότερα απ' ό, τι στο γαλαξία μας.
Η καρδιά του W49A κατέχει ένα τεράστιο και εξαιρετικά συμπαγές αστρικό σμήνος.
Περίπου 100.000 αστέρια υπάρχουν ήδη μέσα σε ένα χώρο μόλις 10 έτη φωτός σε μια πλευρά. Αντίθετα, λιγότερα από 10 αστέρια βρίσκονται σε απόσταση 10 έτη φωτός από τον Ήλιο μας.
Σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, το γιγαντιαίο σύμπλεγμα αστέρων στο W49A, θα είναι σχεδόν τόσο γεμάτο, όπως ένα σφαιρωτό σμήνος.
Το SMA αποκάλυψε επίσης ένα περίπλοκο δίκτυο από νήματα τροφοδοσίας αερίου μέσα στο κέντρο, σαν παραπόταμοι που εκβάλουν στα μεγάλα ποτάμια της Γης.
Τα αέρια νήματα στο W49A σε μορφή τριών μεγάλων "ταινιών", τα οποία διοχετεύουν τα αστέρια δομικού υλικού προς τα μέσα με ταχύτητες περίπου 4.500 μίλια ανά ώρα (ταχύτητα 2 χλμ /δευτ).
"Μετακίνηση πάνω, Μισισιπής!" σαρκασμός συγγραφέα Qizhou Zhang της CfA.
Όντας πυκνότερο από το μέσο όρο, θα βοηθήσει το σύμπλεγμα αστεριών W49A για να επιβιώσει.
Τα περισσότερα αστρικά σμήνη στον γαλαξιακό δίσκο διαλύονται γρήγορα, τα αστέρια τους "ταξιδεύουν" μακριά το ένα από το άλλο υπό την επίδραση της παλίρροιας στην βαρύτητας.
Γι' αυτό κανένα από τα αμφιθαλή αστέρια του ήλιου δεν παραμένει κοντινό.
Δεδομένου ότι είναι τόσο συμπαγές, το σύμπλεγμα στο W49A, θα μπορούσε να παραμείνει ανέπαφο για δισεκατομμύρια χρόνια.
Η συστοιχία χιλιοστού χαρτογράφησε το μοριακό αέριο εντός του W49A με εξαιρετική λεπτομέρεια.
Έδειξε ότι το κέντρο, 30 έτη φωτός από το W49A, είναι αρκετές εκατοντάδες φορές πυκνότερο από το μέσο μοριακό νέφος στον Γαλαξία μας.
Συνολικά, το νεφέλωμα περιέχει 1 εκατομμύριο ήλιους φυσικού αερίου, κυρίως μοριακού υδρογόνου.
"Υποψιαζόμαστε ότι η οργανωμένη αρχιτεκτονική που φαίνεται στο W49A, είναι μάλλον συχνή σε μαζικά αστρικά σύμπλεγμα σχηματισμού," προσθέτει ο συγγραφέας Hauyu Baobab Liu της Κινέζικης Ακαδημίας στο Ινστιτούτο της Αστρονομίας και Αστροφυσικής (ASIAA) στην Ταϊβάν.
Η ομάδα αναμένει να συνεχίσει την ανάλυση των δεδομένων του SMA για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμα.
«Είναι μια αστείρευτη πηγή πληροφοριών», λέει ο Galván στη Μαδρίτη.
Η έρευνά τους, δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2013 στο περιοδικό Αστροφυσικής(Astrophysical Journal.).
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: http://www.sciencedaily.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου